عاشقانه هاي من و دخترم

 وقتي موهايت را نوازش مي كنم به ياد زماني مي افتم كه در شكمم بودي و باخود مي گويم:« زمان چقدر سريع گذشت، خدايا يعني اين همان فرشته كوچولوي من است كه براي ديدنش لحظه شماري مي كردم...»

گل قشنگم!

وقتي عكسهايت را ورق مي زنم دلم براي نوزاديت تنگ مي شود با اين كه خيلي شب بيداري كشيده ام  اما با شيرين زباني هايت همه چيز را به دست فراموشي سپرده ام و مجذوب تو شده ام و از طرف ديگر خوشحالم كه به اميد خداي مهربان رشد كرده اي و هر روز كه به خانه مي آيم كلمه جديدي به گنجينه لغاتت اضافه شده است. 

عزيز دلم!

وقتي تو را در آغوش مي گيرم و مي بوسم از تمام خستگي ها و دلواپسي هايم فارغ مي شوم و با تو به اوج آرامش مي رسم.

وقتي مرا در آغوش مي گيري و مي بوسي مهربانيت را حس مي كنم و آن لحظه قشنگترين لحظه ي زندگي من است.

وقتي « مامان، ماماني، مامانم، مامان جون، مامان خانم» صدايم مي كني خدا را شاكرم كه مرا لايق اين نام زيبا دانسته است.

چونان از ترنم تو سر شارم كه ثانيه به ثانيه در مدار ذهنم چرخ مي زني و هر لحظه فقط تو را از خدا آرزو مي كنم فقط تو را...

ترنم من!

كنارم بمان كه به دستهاي گرم تو محتاجم، نگاهم كن كه از چشمان نافذت جان بگيرم، صدايم كن تا ترنم عشقت در لحظه لحظه هايم طنين افكند. عاشقانه دوستت دارم... 

 مي خواهمت چنان كه شب خسته خواب را        مي جويمت چنان كه لب تشنه آب را

محو تو ام... چنان كه ستاره به چشم صبح          با شبنم سپيده دمان آفتاب را